تأثیر محیط قانونی بر اثربخشی مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر محیط قانونی بر اثربخشی مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان بود. جامعۀ آماری تحقیق اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها با سابقۀ مدیریت در ورزش، مدیران وزارت ورزش و جوانان و کارشناسان خبره در واحدهای ستادی و تابعه و مدیران فدراسیون‌های ورزشی به تعداد 300 نفر بودند که همۀ آنها به‌صورت کل‌شمار برای نمونۀ تحقیق انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف پژوهش از پرسشنامه‌های استاندارد محیط قانونی نیک‌نژاد (1394) و اثربخشی مدیریت راهبردی نیک‌نژاد (1394) استفاده شد. روایی هر دو پرسشنامه به تأیید یازده تن از متخصصان رسید و پایایی آنها در یک مطالعۀ مقدماتی با 30 آزمودنی به‌ترتیب 0/84 و 0/86 محاسبه شد. برای تحلیل اطلاعات جمع‌آوری‌شده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی از جمله ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و معادلات ساختاری با کمک دو نرم‌افزار SPSS و AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد که بین محیط قانونی و تمامی ابعاد آن با اثربخشی مدیریت راهبردی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد محیط قانونی می‌تواند تأثیر مثبت، معنادار و قابل قبولی برابر با 0/557 بر اثربخشی مدیریت راهبردی داشته باشد. همچنین ضریب تعیین به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که محیط قانونی 31 درصد از واریانس اثربخشی مدیریت راهبردی را تبیین می‌کند. بدون توجه به آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌ها و قوانین و تدوین آنها براساس راهبردها، راهبردها اثربخشی لازم را نخواهند داشت.